نوعی بیماری با ریشه عصبی گه نام لاتین آن معنی «نقص توجه » را میدهد وجود دارد. شاید عامیانه آن را بتوان حواس پرتی یا سر بهوا بودن نامید. علایم بالینی این بیماری در اطفال و بزرگسالان بشرح زیر است: ناتوانی در تمرکز حواس روی جزئیات و تفصیلات کار یا خواسته های مد نظر. ارتکاب به اشتباهات مکرر حین انجام تکالیف و وظایف محوله. ضعف و ناتوانی در درک و فهم دستور العمل ها. ناقص و نیمه کاره و نیم بند باقی گذاشتن کارها و وظایف محوله. وجود بی نظمی و بی ترتیبی مزمن در امور و وظایف محوله. عدم تمایل بانجام کارها یا خواسته های مستلزم تفکر و اندیشه. گم کردن وسایل و ابزار آلات مورد نیاز برای انجام کار ها. پرت شدن حواس با کوچکترین عامل حواس پرتی و بالاخره فراموش کردن وظایف محوله.